เพิ่งไปน้ำตกป่าละอูมาล่ะ ไม่ใกล้ไม่ไกลก็หัวหินนี่เอง ที่จริงการไปเที่ยวจังหวัดนี้ ถือเป็นรอบที่ 4 ของปีเลยนะเนี่ย แต่โชคดีอยู่อย่างนึงว่าไปพักแต่ละที่นั้นไม่ได้ซ้ำกันเลย อีกทั้งกลุ่มคนที่ไปด้วยก็คนละกลุ่มกันก็เลยไม่น่าเบื่อซะทีเดียว
จะบอกว่าทริปนี้เรียกว่าเป็นทริปที่หนักที่สุดในรอบปีก็ว่าได้ เดินเข้าป่าขึ้นเขากันหลายชั่วโมง โดนแมลงกัดต่อยซะก้นบวมไปเลย ไหนจะริ้วรอยขีดข่วนตามตัวอีกก็เยอะ แต่ก็สนุกนะ ไม่บ่อยนักที่ได้สนุกกับการอยู่กับธรรมชาติอย่างนี้ มีกลุ่มเพื่อนคอเดียวกันทำให้วันเวลาที่แสนเศร้าผ่านไปได้ไม่ลำบากนัก
ที่นี่ ที่พักคืนแรกของเรา เพิงที่เห็นนั้นแหละเป็นที่ๆ พวกเรานั่งกินนั่งเล่นกันจนดึกดื่นก่อนที่จะแยกย้ายไปอ้วกแตกอ้วกแตนกันตามสบาย 55+ อากาศตอนกลางคืนหนาวเย็นพอใช้ได้ แต่ก็ยังสามารถอาบน้ำเย็นได้ในตอนกลางคืน น่าเสียดายอย่างที่ MP3ที่มีมันไม่ได้เยอะนักทำให้เราต้องนั่งฟังเพลงเดิมๆ ซ้ำๆ จนแทบจะประกวดร้องเพลงได้แล้ว
น้ำตกป่าละอูใหญ่ ชั้น 5 ที่ใครๆ ก็ว่าสวย ซึ่งมันก็สวยจริงๆ น่ะแหละ น่าเสียดายไม่ได้เล่นเพราะน้ำเย็นมากๆ ไม่งั้นคงได้กระโดดลงไปคนละทีสองทีละมั๊ง
เส้นทางการเดินป่าของวันที่สอง ลำบากใช่เล่น
นี่ถ้าไม่ถามว่ากว่าจะเดินถึงน้ำตกอีก 30 กม ก็ไม่รู้ว่าจะพยายามเดินไปกันถึงแค่ไหน แล้วไปแล้วจะมีแรงเดินกลับกันรึเปล่าก็ไม่รูนะ
ลิง เอ๊ย ชะนี ป่า
นั่งจุ้มปุ๊กกินข้าวห่อใบบัวที่ลูกหาบหิ้วมาให้จากที่พัก หลังจากเดินๆๆ อยู่เกือบ 2 ชั่วโมง มันเป็นการนั่งกินข้าวที่สมบุกสมบันที่สุด กะอีแค่กินข้าว ทำไมพวกเราต้องพอกันเดินเข้าป่ามาขนาดนี้ด้วยฟระ! พอกินเสร็จก็เดินกลับซะงั้น 55+ สมกับการเดินป่าเพื่อมากินข้าวเลยจริงๆ
พรีเซ็นเตอร์กาแฟประจำวันนี้ ทำน่าเท่ห์ที่สุดในชีวิตกะกาแฟกระป๋อง รู้นะท่านว่าปกติไม่พิศมัยกาแฟแบบนี้หรอก แต่ทำไงได้ล่ะ มาเที่ยวป่าเขามีแค่กาแฟกระป๋องก็หรูแล้ว รึไง?
ทริปนี้สนุกสนานกับพอหอมปากหอมคอ ไว้เจอกันใหม่คราวหน้านะพี่น้อง!!
นอกจากว่าที่เจ้าสาวที่กรีดตามาซะเด้งแล้ว ทุกคนก็เกือบๆ จะเหมือนเดิม เปลี่ยนแปลงตรงร่องรอยแห่งกาลเวลาที่เพิ่มขึ้นเล็กน้อย (ภายใต้แสงกลางคืน) เจอกันก็ยังฮากระจายเหมือนทุกที น่าเสียดายที่ "ตัวฮาขั้นเทพ" ติดภารกิจฟิชโช (เจ้าตัวเค้าเรียกว่างั้นนะ) ไม่งั้นคงมีมุกเรี่ยราดอีกเยอะเลยทีเดียวแหละ
ถึงละโรงแรม Alila
อันนี้ไฮไลท์ของที่นี่เลยนะ "Rain Shower" มันคือฝักบัวแบบฝังเพดาน เวลาเปิดมันก็จะไหลพรั่งพรูลงมาเหมือนฝนตก แล้วไหลลงพื้นปูนที่ออกแบบมาเพื่อระบายน้ำได้ดี แต่ว่า ถ้าแชมพูเยอะๆ มันก็ลื่นๆ อ่ะนะ ล้างยากใช้ได้เลย
กินเสร็จก็แยกย้ายไปทำกิจกรรม บ้างก็ตั้งวงน้ำเต้า ปู ปลา, ป็อกเด้ง บ้างก็ไปว่ายน้ำในสระกลางที่เค้าให้ว่ายได้ถึง 9.00pm เนื่องจากมีไฟส่องสว่างใต้น้ำด้วย สระน่าว่ายเล่นนะถ้าไปกะคนสนิทชิดเชื้อจริงๆ แต่ไปกะชาวออฟฟิศอย่างนี้ไม่ไหวอ่ะค่ะ ส่วนข้าพเจ้าเลือกร้องเพลงอยู่ริมสระจ้ะ มีท่านประธานกะนายใหม่มาว่ายน้ำไปๆ มาๆ อยู่ใกล้ๆ วงเพลง ทำเอาสาวน้อย-ใหญ่ ที่ลงมาว่ายน้ำหนีกลับไปหมด เพราะกลัวงูญี่ปุ่น 555
ตื่นเช้ามาตอน 7 โมงกว่าๆ คงเพราะตื่นเต้นและอยากใช้เวลาให้คุ้มค่ากับการเดินทาง ทั้งที่กว่าจะเข้านอนก็เกือบตีสี่แล้วนะ กลัวว่าถ้านอนเยอะก็เสียดายเวลาที่อุตส่าห์ดั้นด้นมาตั้งไกล หลังจากตื่นขึ้นมา แล้วก็เริ่มต้นด้วยการเดินร่อนทั่วบ้านเพื่อสังเกตการเปลี่ยนแปลง จากนั้นเมื่อกระเพาะเริ่มเคาะเรียก ได้เวลาไปเดินตลาดแถวบ้านหาซื้อข้าวเช้ามาปรนเปรอชาวคณะ (อันที่จริงตัวเองแหละ เพราะอยากกินอะไรก็ซื้อตามใจฉัน55) วันนี้ได้มื้อเช้าเป็นอาหารชาวบ้านที่อยากกินมานาน โดยเฉพาะน้ำพริก 5 บาท (ขายได้ไงเนี่ย?) กว่าจะกินเสร็จแล้วตัดสินใจได้ว่าจะเริ่มจากไหนดีก็โน่น..ปาเข้าไปเกือบ 11 โมงเช้า ได้เวลาออกจากบ้านแล้วสิ
จุดหมายปลายทางแรกของเรา คือ บ้านถวาย แหล่งขายสินค้าพื้นเมืองและผลิตภัณฑ์จากไม้ ที่นี่มีอะไรที่น่าสนใจเยอะมาก เห็นอะไรก็อยากได้ไปหมด ได้ใช้รึเปล่าไม่รู้แหละ รู้แต่ว่าชอบ 555 หลังจากที่เดินจ่ายเงินไปได้สักพักและเริ่มหนัก -_-" ก็มีเสียงสวรรค์โทรมาบอกว่าอย่าเพิ่งช้อปเยอะ เพราะยังมีอีกที่ ที่จะเรียกเงินออกจากกระเป๋าได้มากกว่านี้อีก เราก็เลย Stop Shopping แต่เพียงเท่านี้ แล้วรีบจับตัวชาวคณะที่มีสภาพไม่ต่างจากเรา ทั้งที่เพิ่งเดินได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง!! ทั้งหมดรีบมุ่งหน้ากลับบ้านไปตั้งหลักก่อน (ก่อนที่ทุกคนจะหมดตัวแถวนี้อ่ะดิ)
กินข้าวเย็นเสร็จก็ได้เวลาออกไปร่อนข้างนอก สู่ตลาดนัดคนเดิน เริ่มเดินตั้งแต่วัดพระสิงห์ไปจนถึงประตูท่าแพ เดินไปช็อปไปจนขาลากเลย เพราะของเยอะมากๆ สวยๆ ทั้งนั้น คนก็เยอะมาก เหมือนกับเดินเปิดท้ายขายของเวอร์ชั่นไม้จิ้มฟันยันอพอลโลอ่ะ เดินจนเค้าปิดร้านกันก็เกือบเที่ยงคืนแล้วก็ไปหาของกินต่อที่ "ไมโลดิบ" ยอดฮิตของหลังมอ (ชอ) ชื่อแปลกๆ ใช่ม๊ะ ตัวจริงของมันก็คือน้ำปั่นใส่โอวันติลผงๆ นั่นแหละ ไอ้ที่รู้ว่ามีคนกินแบบเรานี่ก็แปลกแล้ว แต่ที่ไม่น่าเชื่อยิ่งกว่านั้นก็คือ มันขายดีซะด้วยน่ะสิ 555 อิ่มแล้วก็กลับบ้านกัน ไปนั่งคุยกับพี่สาวสองต่อสองจนตีสามกว่าถึงจะลงไปนอน
ไหว้พระที่วัดชื่ออะไรก็ไม่รู้จำไม่ได้ รู้แต่ว่าเป็นวัดที่สองอ่ะ แดดร้อนมั่กๆ ตอนนี้ยังคงฟิตจุดธูปจุดเทียนอยู่ จำได้ว่าวัดนี้มีลูกนิมิตร 9 ลูกตั้งอยู่รอบๆ โบสถ์มีการแปะทองรอวันบรรจุลงหลุมด้วย เค้าบอกให้เดินวนตามเข็ม หรือ ทวนเข็มก็ไม่รู้ ถึงถามไปก็เท่านั้นแหละ เพราะก็ไม่รู้อยู่ดีว่าเค้าหันหน้าไปทางไหนก่อน 555 เพราะงั้นลงรูปนี้แทนดีกว่า สาธุ... ขอให้สมปราถนาทุกประการด้วยเถิด..
อันนี้ไปให้อาหารปลาที่วัดเกาะ ปลาสวายตัวใหญ่ล่ำ ได้ยินเสียงกระซิบว่าถ้าซื้อตามตลาดตัวเป็นร้อย ..แต่นี่มันวัดนะเฟ้ย! มาทำบุญนะไม่ได้มาตกปลาไปทำกับข้าว -_-" แต่จะว่าไปมันก็ตัวใหญ่จริงๆ อ่ะนะ นึกถึงวีรกรรมเมื่อเก่าก่อนไปกินข้าวที่สวนอาหารที่มีเจ้าสวายพวกเนี้ยแหละเยอะมาก เห็นปากมันกว้างๆ เลยเทพรวดรวดเดียวหมดกระป๋องเลย พอมันรู้ตัวมันก็รีบบุ๋มๆๆ ดำน้ำหายไป ตัวไหนตัวนั้นไม่โผล่มาอีกเลย สันนิษฐานว่ามันคงอิ่มมาก ..ก็ถ้าไม่อิ่มคงท้องอืดตายแน่ๆ (ตกลงทำบุญหรือทำบาปกันแน่วะเรา) ซาดิสม์ฉิบ (-_-)
นี่วัดอะไรก็ไม่รู้ มุมมองเอียงๆ ก็สวยดีเนอะ ดูจากรูปแล้วฟ้าสวยมาก แล้ววันนั้นเหงื่อชุ่มเลยง่ะเหม็นเหงื่อตัวเองอย่างแรง กลับมาตัวดำเลยเรา ภาพสวยๆ กับแดดแรงๆ เป็นของคู่กันจริงๆ เห็นแดดจ้าทีไรถ่ายรูปสวยทุกทีแต่ไอ้คนถ่ายเนี่ยไม่อยากนึกถึงอารมณ์นั้นเลย มันร้อนสุดๆ (แต่รูปนี้เราก็ไม่ได้ถ่ายเองหรอกนะ ไม่มีกล้องดีๆ)
